Op speurtocht naar informatie over de stad, kwam ik op de website van ‘de kleine karakteristieke stadjes‘ terecht. In Frankrijk beseffen ze ook dat je uniek erfgoed moet koesteren en behouden. Dat kost geld. Veel geld. Maar juist kleine stadjes die historisch van groot belang zijn, hebben inmiddels vaak veel te weinig inwoners om hun eigen erfgoed te onderhouden. En al helemaal geen geld. Daaruit is het idee ontstaan van de ‘Petites Cités de Caractère®’. Zo’n 200 stadjes in heel Frankrijk hebben inmiddels deze beschermde status gekregen. In het departement Meuse is dat er op dit moment ééntje: jawel, Saint Mihiel. Het stadje met iets meer dan 5000 inwoners, en een berg historisch erfgoed.
Het concept is om het gemeentelijk beleid voor de verbetering van het erfgoed te ondersteunen. In samenwerking met de inwoners en ondernemingen, nationaal meer toeristische bekendheid en erkenning te krijgen. Zo worden de oude stadjes behouden en economisch nieuw leven ingeblazen op basis van hun historische centrale functie. Bijvoorbeeld met subsidies, culturele evenementen, (erfgoed)toerisme en door het ondersteunen van promotie- en communicatie-acties.
Saint Mihiel heeft in 2020 de nieuwe status gekregen; ik heb het idee dat we de burgemeester daarvoor mogen bedanken; hij lijkt enorm actief en betrokken. De eerste voorzichtige ontwikkelingen in de stad zie je al, maar dat zullen er nog veel meer worden. De kennismaking met Saint Mihiel op de site van de Petites Cités de Caractère®, luidt vertaald als volgt:
Saint Mihiel, bijgenaamd Het Kleine Florence van Lotharingen, biedt zijn inwoners en bezoekers een rijkdom aan historisch erfgoed. De stad is gelegen in het hart van de Maasvallei, 35 kilometer ten zuiden van Verdun. De geschiedenis is nauw verbonden met die van de benedictijnenabdij, gesticht in de 8e eeuw. Door de eeuwen heen, onder impuls van de abdij, groeide de stad Saint Mihiel uit tot een echt artistiek en cultureel centrum. Veel voetafdrukken zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar, verankerd in het erfgoed van het stadje. Prachtige herenhuizen uit de Renaissance (17e en 18e eeuw), een gerenommeerd artistiek erfgoed geïnspireerd door de opkomst van de school van de middeleeuwse beeldhouwer Ligier Richier, leider van een culturele vernieuwing, een uitzonderlijke benedictijnse bibliotheek met manuscripten waarvan de oudste dateert uit de 8e eeuw. Ontdek Saint-Mihiel door door de straten te wandelen, weerspiegelingen van een fascinerend erfgoed.
Prachtig toch! Genoeg aanknopingspunten en onderwerpen om me verder in te verdiepen. De benedictijnse bibliotheek is heel bijzonder, dat weten we. En natuurlijk de beeldhouwer Ligier Richier, die in de 16de eeuw twee straten verderop woonde en gewerkt heeft. Jazeker, zijn huis staat er nog.
Le Coeur des Tanneurs 